Η γυναικομαστία είναι μία κοινή πάθηση που αφορά το 50% των ανδρών. Ο βαθμός γυναικομαστίας κυμαίνεται από μικρή αύξηση του μαστού κάτω από τη θηλή ως πραγματικούς γυναικείους μαστούς με αύξηση λίπους και μαζικού αδένα. Υπάρχουν παθήσεις και φάρμακα που μπορεί να οδηγήσουν σε αυτήν την κατάσταση, όπως για παράδειγμα τα αναβολικά στεροειδή.
Τα αίτια που οδηγούν στην κατάσταση αυτή θα πρέπει να διερευνώνται και να θεραπεύονται πριν την επέμβαση. Οι κατάλληλοι γι’ αυτήν την επέμβαση ασθενείς είναι αυτοί με σταθερό βάρος και συναισθηματική υποστήριξη και ισορροπία.
Επέμβαση
Ανάλογα με το βαθμό γυναικομαστίας και το αν η περίσσεια αφορά μόνο το λίπος ή/και τον μαζικό αδένα, η διόρθωση μπορεί να γίνει είτε με λιποαναρρόφηση μόνο (περίσσεια λίπους) ή με χειρουργική αφαίρεση τμήματος του μαζικού αδένα ή σε κάποιες περιπτώσεις με συνδυασμό και των δύο. Ο σκοπός είναι η δημιουργία ανδρικού στήθους χωρίς την υπερβολική αφαίρεση ιστού που θα οδηγούσε σε παραμόρφωση του περιγράμματος (contour deformity).
Η αφαίρεση περίσσειας αδένα γίνεται με ημικυκλική τομή στο κάτω όριο θηλής/δέρματος. Σε γυναικομαστία μεγάλου βαθμού όπου ο μαστός χρειάζεται και ανόρθωση, τότε χρησιμοποιείται τομή περιθηλαία ή περιθηλαία με μικρό κάθετο σκέλος.
Η λιποαναρρόφηση μπορεί να προηγηθεί από την ίδια τομή, αλλιώς αν πρόκειται να γίνει μόνο λιποαναρρόφηση τότε προτιμάται μικρή τομή 2-3 mm στο έξω όριο του μαστού στον θώρακα. Σε περίπτωση μεγάλης περίσσειας δέρματος, χρειάζεται μεγαλύτερη αφαίρεση αυτού και φυσικά πιο εκτεταμένες ουλές.
Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία, αλλά ο ασθενής δεν παραμένει στο νοσοκομείο εκτός από την περίπτωση μεγάλης αφαίρεσης ιστών μαζικού αδένα και δέρματος. Σε ασθενείς που γίνεται εκτομή του αδένα μπορεί να χρησιμοποιηθούν παροχετεύσεις.
Το τραύμα καλύπτεται με γάζες και ο ασθενής πρέπει να φορέσει πιεστικό ένδυμα (ελαστικό γιλέκο) για 6 εβδομάδες μετεγχειρητικά. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ήπιος και αντιμετωπίζεται εύκολα με παυσίπονα από το στόμα.
Επιπλοκές
Η λοίμωξη του τραύματος συμβαίνει σπάνια και αντιμετωπίζεται με αντιβίωση διεγχειρητικά.
Το αιμάτωμα (συλλογή αίματος μέσα στο μαστό), μπορεί να συμβεί αν οι σωλήνες παροχέτευσης δεν μπορούν να διαχειριστούν την ποσότητα υγρού.
Αυτό είναι σπάνιο και συνήθως συμβαίνει άμεσα μετεγχειρητικά δηλαδή τις ώρες που παραμένετε στο νοσοκομείο μετά την επέμβαση. Μπορεί να απαιτείται επανεπέμβαση για την εκκένωση τέτοιου αιματώματος, χωρίς να επηρεάζεται το τελικό αποτέλεσμα της επέμβασης.
Η αισθητικότητα της θηλής διατηρείται, μπορεί όμως να είναι μειωμένη για τους πρώτους 3 μετεγχειρητικούς μήνες.
Οι ουλές βρίσκονται στο όριο της θηλής ή στο έξω όριο του μαστού. Κλείνονται με εσωτερικά ράμματα ώστε να μην υπάρχουν εμφανή σημεία ραφής. Παρόλ’αυτά υπάρχουν, σπανιότατα, ασθενείς οι οποίοι κάνουν υπερτροφικές ουλές (κόκκινες, δύσμορφες). Αυτό μπορεί να είναι γνωστό από προηγούμενες επεμβάσεις κι επίσης υπάρχουν δυνατότητες αντιμετώπισης που ελέγχουν αλλά δεν θεραπεύουν πλήρως το πρόβλημα.
Προϋπάρχουσα ασυμμετρία δεν δύναται να διορθωθεί σε όλες τις περιπτώσεις, πάντα όμως βελτιώνεται.
Μπορεί να δημιουργηθεί ύγρωμα (συλλογή καθαρού υγρού) κάτω από το δέρμα το οποίο θα πρέπει να αναρροφηθεί με βελόνη, αλλά συνήθως είναι πολύ περιορισμένο και δεν επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα.
Μετά την επέμβαση
Τα ράμματα αφαιρούνται τη 12η μετεγχειρητική ημέρα. Μερικές φορές αν χρησιμοποιηθούν λεπτότερα ράμματα, μπορούν να αφαιρεθούν και νωρίτερα.
Η τομή θα πρέπει να διατηρηθεί καθαρή και στεγνή μέχρι την αφαίρεση των ραμμάτων. Μπορείτε να καθίσετε μέσα σε ρηχή μπανιέρα (ή μπανιέρα με λίγο νερό) ώστε να διατηρήσετε τις γάζες και το γιλέκο άθικτα και στεγνά. Η οδήγηση επιτρέπεται μετά τις 2 εβδομάδες.
Δεν θα πρέπει να ασκηθείτε για τουλάχιστον 6 εβδομάδες, περίοδος στην οποία θα φοράτε το ελαστικό γιλέκο.